Een stereotype directeur is Elles Sprenger beslist niet. Natuurlijk wil ze de interne dynamiek van de organisatie optimaliseren, bedrijfsgroei realiseren en innovaties ontwikkelen. Ze gaat alleen anders te werk dan de meeste coo’s. Ze is een stoer wijf (met een aantal tattoos) die zich profileert als one of the guys. Ze blijft op de hoogte van de levens van alle medewerkers en beseft dat iedere schakel essentieel is voor het succes van TéGéTèl.
Met een achtergrond in bedrijfskunde, communicatie en strategisch projectmanagement komt Elles in september 2023 aan boord bij TéGéTèl, een sympathieke ICT- en telecomspecialist voor het midden- en kleinbedrijf, (zorg)instellingen en overheidsinstanties. In haar nieuwe functie (sinds maart 2024) is ze verantwoordelijk voor de bedrijfsstrategie, bedrijfsprocessen, helikopterview en verbinding tussen de technische, (financieel) administratieve en commerciële afdelingen.
Honderd stappen vooruit
De strategisch sterke directeur operations springt graag in het diepe, maar roekeloos is ze niet. Dankzij ADHD gaan haar gedachten zo snel, dat haar creatieve, intelligente brein al honderd stappen vooruitdenkt bij iedere keuze die ze maakt. “Ik heb zwaar ADHD”, bekent ze. “Dat maakt dat ik fladderend en dansend door kantoor beweeg, soms maak ik ineens een huppelsprongetje of geef ik het team spontaan een opkikker. Gelukkig ervaren de medewerkers mij als een frisse wind die door het bedrijf stormt en vinden ze dat niet vervelend. Integendeel.”
Bovenal is deze veertiger een harde werker die haar taken professioneel en met volledige toewijding uitvoert. Haar psychologisch inzicht – Elles is NLP practitioner en heeft onlangs de DISC certificering en verdieping in de drijfveren van mensen behaald – helpt haar hierbij. “Ik kan ook heel zakelijk zijn, ben resultaatgericht en ken alle cijfertjes. Mensen zeggen dat ik een mannelijke manier van communiceren heb: ik ben duidelijk en direct. Maar dat neemt niet weg dat ik oog heb voor de menselijke kant.”
Tussen de mannen
Ze is ook groot geworden in een mannenwereld. Haar moeder overlijdt wanneer Elles tien jaar is en haar zus twaalf. Vanaf dat moment neemt haar vader de opvoeding volledig voor zijn rekening. In haar jeugd in Gorinchem trekt ze vooral op met jongens en de vriendinnen die ze heeft kunnen ook hun mannetje staan. Ze krijgt twee zonen en later nog een bonuszoon. “De middelste speelt eredivisie voetbal bij De Graafschap en is vorig jaar geselecteerd voor Oranje U17. Dan komt er zo’n stormvloed aan reacties op je af. Op dat moment was ik ontzettend blij dat ik me zo hard en zakelijk kan opstellen waar dat nodig is.”
Haar drie mannen zijn haar alles. “De jongste heeft een gecompliceerde stofwisselingsziekte en ligt vanaf zijn geboorte vaak lang in het ziekenhuis. Deze situatie bracht aanvankelijk nogal wat tumult met zich mee, waardoor ik de jongens de eerste jaren alleen heb opgevoed. Na vijf jaar kwam ik een nieuwe liefde tegen die ook een zoon had, een puber die net zo goed mijn hart heeft gestolen. Drie jaar geleden is deze liefdesrelatie verbroken, maar mijn kinderen zijn mijn kinderen. Alle drie.”
Gelijkwaardigheid en wederkerigheid
Elles vertelt dat ze tijdens de relatie, samen met haar toenmalig partner, een bouwbedrijf runde. “Ik was betrokken als commercieel financieel directeur en heb zelfs mijn timmerdiploma gehaald, omdat ik het vak echt wilde begrijpen. De kantoormedewerkers stuurde ik eveneens een dagdeel per week de bouw op, zodat ze binding hielden met de werkvloer, zich konden inleven in de belevingswereld van de bouwvakkers en daar respect voor hadden.”
Wederzijds respect vindt ze enorm belangrijk. Ze is wars van hiërarchie, van gebakken lucht en veegt zelf zonder problemen de vloer op een bouwplaats schoon als de situatie daar om vraagt. “Gelijkwaardigheid en wederkerigheid zijn zo voornaam. We zijn allemaal mensen die samenwerken voor hetzelfde doel. Iedereen, in elke functie, moet zich gezien en gehoord voelen, verdient waardering en moet zelf ook de waarde inzien van datgene wat hij of zij brengt. Als jij goed bent voor mensen, zijn mensen ook goed voor jou.”
Vol vertrouwen vooruitkijken
Dat credo draagt ze altijd mee in haar hart. Elles kent geen wrok en ziet geen problemen. “Als ik in een situatie beland, bedenk ik meteen dertig scenario’s waarmee ik verder kom. Ik heb geen tijd en geen zin om mijn innerlijke kritische stem de overhand te geven, blijf altijd positief”, zegt ze stellig. “Ondanks de zware tegenslagen op het gebied van gezondheid – van mezelf en mijn jongste – en relatiebreuken, kijk ik vol vertrouwen vooruit. Ik weet dat ik slim, sterk en inventief genoeg ben om er het beste van te maken als ik over de schutting spring. Daar wacht me een mooi leermoment of een mooie kans die me verder brengt. Ik focus me altijd op het gouden randje.”
Dat dit werkt, bewijst ze keer op keer. Elles is een vechter tot op het bot. “Toen mijn partner en ik uit elkaar gingen, hebben we nog een half jaar samengewerkt in het bedrijf. Uiteindelijk trokken we dit beiden niet meer. Vervolgens heb ik als strategisch consultant twee jaar projecten gedraaid op zzp-basis. En toen kwam de uitnodiging van TéGéTèl.”
Een vreemde eend in de bijt
In de zomer van 2023 wordt ze gevraagd om bij dit telecombedrijf aan te sluiten als commercieel directeur. “Daar moest ik best even over nadenken. Ik had totaal geen affiniteit met ICT, tenminste dat dacht ik. Nu weet ik dat deze sector juist heel bruisend is. Het stoffige beeld van de IT’er in een donkere, rokerige kelder klopt al lang niet meer. Binnen ICT gaan ontwikkelingen razendsnel. Je wordt continu uitgedaagd om out-of-the-box te denken en originele oplossingen te bedenken. Het is noodzakelijk om net even vanuit een ander perspectief naar zaken te kijken en te acteren. Dat ligt mij wel”, zegt ze met een knipoog.
Zowel qua uiterlijk voorkomen als qua profilering is ze een vreemde eend in de bijt binnen de directie. Zoals gezegd: niet het stereotype. Het liefst gaat ze, zonder make-up, in een leren broek met een stoer t-shirt en cowboylaarzen naar kantoor, maar als het moet presenteert ze zich ook keurig in een mantelpakje met hoge pumps. “In mijn auto liggen altijd diverse outfits en een make-up etui klaar, zodat ik me à la minute kan omkleden. Soms gooi ik na het werk mijn pumps uit en trek onderweg een jeans en gympen aan om een vriend uit te helpen die een partyservice heeft. Ik sta bijvoorbeeld ook in de frietkar op een poldercrossevenement in de regio. Met mij kun je alle kanten op.”
Positieve feedback
Een jonge supportmedewerker geeft onlangs nog positieve feedback op haar kledingstijl die in zijn ogen steeds verandert. Dit vertelt natuurlijk wel iets over haar, ook over haar toegankelijkheid, want zo vanzelfsprekend is het niet dat een werknemer van amper twintig zich zo vrij uitspreekt tegen de directie. “Dat komt weer voort uit onze filosofie over gelijkwaardigheid en wederkerigheid. We werken samen hard en de lat ligt hoog, maar we maken samen ook plezier. Als we een offerte weten binnen te halen waarvoor medewerkers diep zijn gegaan, doen we spontaan ‘the Carlton dance’, weet je wel, die bekende moves van de neef van The Fresh Prince of Bel-Air”, aldus de optimistische dame die zich door niemand de wet laat voorschrijven. “Op de eerste plaats zijn we allemaal mens en mensen maken ook fouten. Deze ga ik te lijf met een flinke dosis zelfspot. Waarom moet alles perfect zijn? Laat iedereen lekker zichzelf zijn en waardeer iedereen voor wie hij of zij is.”
Ze rent, vliegt, springt en danst door het leven. Sprankelend en vol overgave. In haar functie tijdens het werk en in haar stacaravan in Aalst waar ze haar vrije uurtjes vaak doorbrengt. “Ik vind oprecht dat ik een leuk leven heb. Gelukkig beschik ik over het vermogen om in het hier en nu aanwezig te zijn en daar het beste van te maken. Het leven is nu eenmaal gevuld met mooie hoogtepunten en diepe dalen. De clou ligt daar waar jij jouw focus legt. Als je altijd wacht op het perfecte moment ben je altijd te laat.”
