Als ik mijn handtekening zet onder de overname van Zakenvrouwenclub ben ik 28 jaar en zitten we middenin de coronacrisis. Toch kies ik hier bewust voor. Geen verantwoording meer afleggen, mijn eigen tijd indelen, groeien, mezelf persoonlijk ontwikkelen, geld verdienen en eindelijk het gevoel van ‘dit bedrijf is van mij’. Maar ook: heel veel verantwoordelijkheid nemen, bereid zijn om door de weerstand heen te gaan, spiegels aankijken, risico’s nemen, geregeld angst voelen en in het ergste geval slapeloze nachten doormaken.
Mijn mentale gezondheid is in het eerste jaar ontzettend op de proef gesteld; moeilijk invulling kunnen geven aan de dag, een continue gevoel van strijden, maagpijn, brainfog, concentratieproblemen, negatieve gevoelens en nog ergere gedachten. Mijzelf ‘waarde-loos’ voelen, ligt volkomen in lijn met het resultaat onder aan de streep, namelijk -25.000 euro. Er zit een leerzame synchroniciteit tussen mindset en resultaat.
Het tweede jaar blijft mijn menstruatie uit van de stress/hormonale disbalans en vertel ik Vera, mijn vrouw, (pas) over de schuld en stel ik mijzelf een ultimatum. Als ik ‘x’ haal, dan ga ik door, anders stop ik alsnog. Wilskracht overheerst, ik haal het. Verder krijgt Vera in het voorjaar een miskraam in ons ivf-traject, trouwen we in september en blijkt ze in december zwanger. Zakelijk sluit ik dit tweede jaar break-even af. Pfoef!
Op 2 januari van mijn derde ondernemersjaar blijkt er een tweeling op komst. Wonen in een loft met maar één slaapkamer leg ik acht weken lang mijn bedrijf stil om samen met mijn vader een kinderkamer te bouwen! Ik hoop op de geboorte van de kinderen de glossy rond te hebben, maar twee dagen na de bevalling zit ik weer te werken. Aan het eind van het jaar schaal ik op naar twee glossy’s (in plaats van één) en een pilot in België voor 2024.
Onder enorme tijdsdruk voltooi ik in mijn vierde jaar succesvol het eerste magazine en onder nóg meer druk de tweede. Nederland en België worden gecombineerd. Ik betrek een kantoor, want door de komst van de tweeling, kan ik alleen nog maar ongestoord in de auto bellen. Tussendoor krijg ik het voor elkaar om bij de gloednieuwe Porsche garage in Oisterwijk deze vijfde glossy te lanceren en bouw ik gestaag aan samenwerkingen met United World College en Free A Girl.
In deze vijfde glossy van Zakenvrouwenclub staan de verhalen van maar liefst vijfentwintig (vijfkeervijf) zakenvrouwen. Vijf zakenvrouwen vragen we hoe het nu met ze gaat, na hun publicatie in een van de voorgaande uitgaves. We spreken dit keer mbk-zakenvrouwen, zelfstandigen en directeuren van stichtingen. De visies zijn sterker dan ooit, allemaal zijn ze van betekenis, voegen iets toe en durven buiten de gebaande paden te bewegen, ook als dit om wet- en regelgeving gaat. Branches als consultancy en coaching, ouderen- en jeugdzorg, de maakindustrie, beveiliging, schoonmaak en vastgoed komen onder andere aan bod. De wil om vooral iets terug te geven aan de maatschappij zien wij in elke branche terug.
Zakenvrouwenclub is het vijfde(!) jaar ingegaan met een B.V. als rechtsvorm. Zakelijk gezien is dat een mijlpaal. De waarheid is, dat mijn bedrijf significant groeit en ik te weinig rekening heb gehouden met de Belastingdienst. Mijn zelfbeeld en eigenwaarde hebben daar last van; mag ik deze mijlpaal wel vieren?
Ondernemerschap is voor mij geen op zichzelf staand gegeven. Het staat juist heel centraal te midden van partnerschap en moederschap en het staat altijd in relatie tot mezelf. Ondernemerschap is een aaneenschakeling van keuzes en gevolgen in (ook niet-gerelateerde) gevarieerde omstandigheden. Het kent vele contradicties en vraagt om voortdurend laveren, balanceren en anticiperen. Wie ben ik? En wie wil ik zijn?
Maar nog belangrijker: ben ik bereid om dieper te worden? In 2025, mijn vijfde ondernemersjaar, focus ik mij op het woord ‘waarde-vol’. Mijn credo: ik ben waardevol. Wie ben jij?
Graag sluit ik af met een high five aan alle klanten, lezers, volgers, samenwerkingen en het team van Zakenvrouwenclub.
Veel leesplezier!
