Eind 2023 is ze uitgeroepen tot de meest invloedrijke professional in filantropie. En terecht. Henriëtte Hulsebosch zet zich namelijk al meer dan twintig jaar (waarvan de laatste achttien als directeur van Kansfonds) in voor een samenleving waarin iedereen een volwaardige plek heeft. Waarin iedereen meedoet. Ze gelooft oprecht in Kansfonds’ gedurfde aanpak om de armoede, dak- en thuisloosheid in Nederland fors terug te dringen.
Het stereotype beeld dat dakloze mensen altijd mannen zijn met een alcohol- of drugsprobleem, klopt absoluut niet.
“Dakloosheid treft verschillende mensen, ook kinderen, jongeren en vrouwen. Zij zijn alleen minder zichtbaar, omdat ze vaak op zolder bij bekenden verblijven of van camping naar vakantiepark trekken,” legt Henriëtte uit. Samen met haar team – want, zo benadrukt ze, je doet haar werk niet alleen – maakt ze zich sterk voor ogenschijnlijk simpele oplossingen voor complexe problemen. “Wil je dakloosheid in kaart brengen? Ga dan tellen. Wil je armoede oplossen? Geef dan geld. Wil je dakloosheid uitbannen? Zorg voor huizen.”
Kansfonds steunt kansrijke initiatieven die mensen in kwetsbare situaties, zoals thuisloze jongeren, helpt. “Dat doen we met giften van fondsen en betrokken medemensen. Hoewel alle initiatieven nobel en nodig zijn, leggen wij nu bewust de focus op het aanpakken van grondoorzaken in het systeem. Geef mensen meer geld, maar ook het vertrouwen dat zij dit verantwoord zullen besteden. Geef hen waardigheid terug en kijk naar eens wat dat doet met hun zelfredzaamheid.”
Henriëtte benadert mensen vastberaden vanuit vertrouwen in plaats van wantrouwen. Het zaadje hiervoor wordt geplant in haar studententijd. Als vrijwilliger helpt ze mensen met een beperking te leren omgaan met geld en taal. “Er was zó’n wederzijds respect en vertrouwen; we leerden van elkaar. Helaas viel het initiatief stil toen de waarderingssubsidie van de gemeente stopte. Dat vond ik zo onrechtvaardig.”
Later werkt ze in de schuldhulpverlening en wordt geconfronteerd met de uitzichtloosheid die mensen ervaren wanneer ze bij haar komen met een schoenendoos vol gesloten enveloppen. “De teleurstelling en het wantrouwen bij deze mensen, die zo vaak van de regen in de drup komen, zijn ontzettend groot. Negen van de tien keer kunnen ze er zelf niets aan doen en worden hun problemen alleen maar groter en groter,” aldus de dame die veel ellende heeft gezien. “Mijn uitgangspunt: hen helpen weer grip op hun leven te krijgen. Iedereen verdient een tweede, derde en vierkans kans!”
Stammende uit de generatie waarin ‘een slimme meid op haar toekomst is voorbereid’ toont ze daadkracht en lef. Henriëtte denkt in oplossingen, schakelt snel en legt moeiteloos verbindingen. Ze heeft haar eigen carrièrepad gecreëerd. Na de schuldhulpverlening werkt ze ze een kleine tien jaar als (senior) beleidsmedewerker Welzijn en stapt vervolgens over naar goededoelenland.
Ze spreekt weloverwogen, is correct, maar onderhoudt brandt een vuur om het systeem rigoureus te veranderen. “Mensen moeten leven, niet overleven! Onvoldoende geld zorgt voor een reeks keuzes met verstrekkende gevolgen. Ook voor je kinderen. Er is een structurele aanpak nodig die het rondcirkelen tussen potjes en regelingen omver schopt.”
Haar betrokkenheid is voelbaar. Op de vraag waarom het haar zo diep raakt, antwoordt ze: “Ik heb ook mindere tijden gekend na een verbroken relatie. Gelukkig had ik mensen om mij heen die mij hielpen, maar dat is niet iedereen gegeven. Laten we samen zorgen dat wij als maatschappij op zo’n moment een toegankelijk vangnet bieden. Dat is een grote opgave. Ik kijk ernaar uit om ook met andere zakenvrouwen over deze uitdaging te praten.”
