In Breda leidt Rina van Aalst, oprichter van Stichting Marieke Seegers, een gelukkig en bruisend leven met een lieve man en twee geweldige dochters. Ze koestert dit geluk, dat voor haar niet vanzelfsprekend is. Tussen zeven- en elfjarige leeftijd wordt ze seksueel misbruikt door haar biologische vader. Een ervaring waarmee ze lange tijd worstelt, maar die ze inmiddels volledig heeft verwerkt, onder meer door een boek te schrijven. Onder (symbolische) pseudoniem, omdat kinderen niet rechtstreeks over dit onderwerp praten. Met haar boek wil ze lotgenoten een hart onder de riem steken, laten weten dat ze niet alleen zijn, hulp moeten zoeken en vooral aansporen om te praten.
1 op de 3 kinderen
Een op de drie kinderen heeft direct of indirect te maken met seksueel misbruik! “En al die kinderen voelen dat het niet normaal is; ze zijn alleen niet in staat om dat gevoel te beargumenteren of in ‘nee’ om te zetten. Bovendien hebben ze het gevoel er alleen voor te staan”, pakt Rina meteen de essentie. Wanneer zij zeven jaar is, wordt de thuissituatie ineens anders omdat familieleden uit het eerdere huwelijk van vader in huis trekken. “Mijn leven stond totaal op de kop. Plots ben je dat ene abnormale gezin in de straat; een gezin waarin dag en nacht een gewelddadige sfeer heerst. Vreselijk.”
Een ‘zieke’ vader
In die periode wordt Rina voor het eerst door haar vader misleidt zijn edele delen in te smeren, omdat hij ‘ziek’ is. “Ik moest hem beter maken, anders zou hij nog veel zieker worden. Alle gevoelens van angst en schuld werden getriggerd: ‘het is ons speciale momentje’, ‘mama mag dit niet weten anders wordt ze boos op jou’, enzovoort.” Meerdere ‘momentjes’ volgen, waarin grenzen telkens worden verlegd en het kleine meisje meer en meer in een isolement raakt. In stilte wordt ze wekelijks misbruikt. “Je zoekt geborgenheid, maar alle veiligheid is onder je voeten weggeslagen. Je draagt de last, wilt anderen beschermen en offert jezelf op. Maar deze last is veel te zwaar voor een kind.”
De redding van een gezin
Godzijdank vindt moeder ergens de kracht om vader uiteindelijk weg te sturen. “Vlak daarna heeft ze een schat van een vent leren kennen. Dat is onze redding geweest! Het was zo fijn om mama gelukkig te zien, alles verliep zo ongedwongen en ontspannen. Ik kon gewoon niets vertellen, wilde dit geluk niet verstoren”, aldus de Bredase die ontzettend veel respect inboezemt. Weer drukt ze haar eigen emoties weg en gaat nog een tijd lang ieder weekend naar haar biologische vader. Ondertussen heeft ze thuis, met haar (stief)vader, een fijne jeugd. Hij accepteert haar volledig en heeft onvoorwaardelijk lief. “Meer dan dat”, benadrukt Rina. “Hij was niet weg te krijgen, ondanks mijn onhebbelijke tienergedrag.”
Tikkende tijdbom
“Uiteindelijk is bij mij het bommetje ontploft en heb ik, na een avondje stappen, alles verteld.” Niemand twijfelt aan haar verhaal, maar – alleen omdat Rina dit niet wil – wordt geen aangifte gedaan. Het gezin kijkt liever vooruit. “Vijf jaar later, op 25-jarige leeftijd, ben ik helemaal onderuitgegaan. In mijn zoektocht naar ‘closure’ besefte ik, dat ik eerst blij moest zijn met mezelf. Prioriteit daarvoor was het wijzigen van mijn achternaam in de naam van de man die ik als vader beschouw.” Dit vormt een keerpunt. Rina, dan 27 jaar, kan eindelijk doorademen.
Seksueel misbruik moet uit de taboesfeer
Een jaar later, zwanger van haar eerste dochter, start ze met het opschrijven van haar jeugdervaringen. Vervolgens gaat de aandacht naar haar man Hans en hun dochters Moraya en Tanisha. “Maar”, onderbreekt Rina, “nu is het tijd voor mijn verhaal, anders heb ik dit voor niets meegemaakt.” Ze richt Stichting Marieke Seegers op. Wat deze ongelofelijk sterke vrouw met haar verhaal wil bereiken, is dat seksueel misbruik uit de taboesfeer komt, kinderen zich gesteund voelen om te praten en dat uiteindelijk wordt ingezet op preventie.
Stichting Marieke Seegers
Dit doet ze door lotgenoten te ondersteunen en door voorlichting te geven op basisscholen, zowel aan leerlingen als ouders. “In 2019 heb ik Stichting Marieke Seegers (vernoemd naar het pseudoniem waaronder ze ‘Ooit was ik jouw kind’ heeft geschreven, red.) opgericht om alle betrokkenen rondom kindermisbruik een steuntje in de rug te geven.” Wat Rina als ervaringsdeskundige vooral belangrijk vindt, is dat deze betrokkenen uit de slachtofferrol komen, zodat ze daadwerkelijk verder kunnen met leven. “Het gebeurt altijd en overal. Ik maak mijn verhaal openbaar om een statement te maken tegen seksueel misbruik en blijf me daarvoor inzetten.”
