Hoewel ik – toen ik jong was – twee grote rolmodellen in mijn ondernemersfamilie had, kwam het nooit in mij op om een eigen bedrijf te starten. Tegenwoordig is het heel normaal om als (jonge) vrouw een bedrijf te runnen, maar toen werd daar in mijn omgeving of op school niet over gesproken. De zakenwereld was hard en was voor mannen. Mijn beeld van een typische zakenman? Die zag ik toen ik jong was vooral in Amerikaanse televisieseries. Het was eigenlijk altijd een wat oudere, kalende man met een dikke Cubaanse sigaar in zijn mond en een (veel te) strak maatpak. (En, had hij niet ook altijd een knappe jonge vrouw aan zijn arm en hield hij zijn personeel niet standaard in de houdgreep?). De man zorgde voor brood op de plank en de vrouw bleef thuis om voor hem en het gezin te zorgen.
Tegenwoordig weten we gelukkig beter, de wereld heeft mogen ondervinden dat vrouwen geweldige ondernemers zijn. Ze runnen naast hun bedrijf vaak nog een gezinsleven, een huishouden en een sociaal netwerk. Let op… ik zeg niet dat mannen hier niet toe in staat zijn en ik zeg ook niet dat het een must is voor vrouwen om al deze rollen te vervullen.
Maar, om tegenwoordig een bedrijf te runnen, heb je toch wel bepaalde capaciteiten nodig. Er moeten veel ballen omhoog worden gehouden en stappen worden gezet om je doel(en) te bereiken. Er is weinig ruimte voor stilstand, je zult altijd vooruit moeten kijken en in sommige situaties proberen je concurrentie een stap voor te blijven.
Het pad van mijn onderneming is geen standaardverhaal, maar dat geldt vast voor veel van jullie. Mijn pad bestond uit situaties die, bewust of onbewust, werden gecreëerd door mensen om mij heen. Dat is niet altijd even leuk of gemakkelijk. Je vertrouwen wordt beschaamd. Ondanks dat situaties vaak door andere mensen werden veroorzaakt, was ik altijd bereid de volle verantwoordelijkheid op me te nemen. Ik kon het zien als dingen waarin ik te lang was meegegaan of waarvoor ik mijn kop in het zand had gestoken. Te vaak waarschuwden signalen en mensen om mij heen me, maar ik probeerde altijd vol vertrouwen naar mijn ‘eigen gevoel’ te luisteren.
En tja… zoals mijn moeder dan zei: “Wie zich brandt moet op de blaren zitten.” En zo is het. Door het pad dat ik de afgelopen achttien jaar heb bewandeld, heb ik mijn perfecte mix van eigenschappen gecreëerd. (Ja, dat lees je goed; over sommige eigenschappen beschik je misschien niet, maar door alle lessen op je pad ben je heel goed in staat deze alsnog te ontwikkelen.)
Mijn zeven eigenschappen voor het runnen van mijn onderneming: lef, vertrouwen, realisme, integriteit, empathie, flexibiliteit en doorzettingsvermogen. Ze staan niet in een bepaalde volgorde, maar vormen een ononderbroken cirkel. Het pad van ondernemerschap bestaat uit gebeurtenissen die positief of negatief kunnen uitpakken. Het is heerlijk als je bedrijf in een stijgende lijn loopt, maar wees ook niet bang voor de zijwegen, dwaalsporen en dalen. Sta erbij stil, ben je ervan bewust, pas de benodigde eigenschappen toe en stuur zo snel mogelijk bij.
Hang niet in de positiviteit, maar ben realistisch en neem verantwoordelijkheid. Neem de stappen die je moet zetten om je einddoel te bereiken.
Wat mijn einddoel is? Mijn droom is dat mijn zoon Daan mijn bedrijf overneemt en dat mijn kleinkinderen – als ze wat groter zijn – in het bedrijf helpen en trots zeggen: “Dit bedrijf is lang geleden door mijn oma opgericht.”
