Dat brengt haar wijze inzichten. Ze ontwikkelt zachtheid en een gezonde balans, waardoor ze nu als vrouw en ondernemer steviger dan ooit in haar schoenen staat. “Vroeger wilde ik persé een twaalf halen, tegenwoordig ben ik bezig de wereld iets terug te geven.”
Ze heeft altijd al geroepen dat ze – wanneer ze later groot is – in Amsterdam gaat wonen en ooit in haar leven een berg gaat beklimmen. Dit typeert haar. Onder het mom van; ‘ik heb het nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan’, omarmt Danielle het leven en gaat hierbij niet voor de gulden middenweg. Het is alles of niets. En dat ‘alles’ – lees zo’n zeventig à tachtig uur per week – stopt ze jarenlang in haar bedrijf VKS N.V., gevestigd in Wormerveer, waar ze sinds 2007 mede-eigenaar van is. VKS N.V. staat voor Vakkennis, Kwaliteit en Service op het gebied van asbest en industriële reiniging van bestaande gebouwen, complexen en infrastructuren. Een uiterst specialistische branche, zoals blijkt uit de moeilijk uitvoerbare klussen en de ingewikkelde wet- en regelgeving rondom de werkzaamheden.
een schot in de roos
“Ik was meteen verkocht”, vertelt Danielle spontaan. “Ik werkte voorheen bij een stoffig expertisebureau waar ik eindeloos achter een bureautje zat om rapporten uit te typen. Dat heb ik niet lang volgehouden. Toevallig kwam ik daarna een vacature tegen voor secretariële duizendpoot bij VKS N.V. – toen nog een calamiteitenbedrijf – en dat bleek een schot in de roos. De masculine wereld, de technische omgeving en de cultuur van direct aanpakken, dat pastte bij mij.”
Hard werken en het credo ‘op één been kun je ook lopen’ is haar met de paplepel ingegeven. Danielle groeit op in Heemskerk in een traditioneel gezin en na de meao gaat ze direct aan de slag en vindt ze, zoals gezegd, snel haar plek bij VKS N.V. Maar dat is niet het enige, ze vindt er ook de liefde en trouwt met Ben met wie ze zoon Tim krijgt. Ze volgt diverse avondopleidingen en klimt op de ladder omhoog. Het bedrijf groeit en dagen van veertien uur werken was eerder regelmaat dan uitzondering. In 2007 krijgt het stel de kans om het bedrijf over te nemen. Met ruim veertig medewerkers in dienst wordt Ben eindverantwoordelijk voor onder meer relatiebeheer, commercie en aansturing van projecten en werknemers en gaat Danielle zich bezighouden met personeelszaken, financiën, kwaliteitszorg en het faciliteren van alle zaken rondom organisatie en buitendienst.
“Ik regelde eigenlijk alles aan de binnenkant”, zo legt Danielle uit, “en daarbij voelde ik me als een vis in het water. Hoe moeilijker de klus, hoe groter de uitdaging. Of het nu gaat om sanering van asbest, gevaarlijke stoffen (denk aan chroom 6), specialistische reiniging, binnenklimaat of technisch onderhoud; het komt aan op nauwkeurigheid, meedenken in facilitaire oplossingen en het ontzorgen van zowel de interne als externe klant. We begeven ons als schoonmaaksaneerder in een niche. Het upgraden van kwaliteit, waar ik me altijd voor heb ingezet, is één ding, maar het op niveau kunnen blijven, dát is topsport. Helemaal als het gaat om asbestsanering. Dat hangt aan elkaar van zeer strikte regel- en wetgeving en (eind)controles door onafhankelijke instanties en laboratoria.”
even een pas op de plaats
Danielle blijft tot het uiterste gaan en levert met haar bovenmatige arbeidsethos een wezenlijke bijdrage aan het zakelijke succes. Aan grote klussen geen gebrek en het bedrijf mag voortaan diverse vooraanstaande partijen als universiteiten, ministeries van Rijksoverheid, vastgoed- en retailbedrijven tot haar klant rekenen. Maar dan wordt er in 2016 borstkanker geconstateerd. Met even een pas op de plaats denkt ze haar oude leventje snel weer te kunnen oppakken en ze schiet door in haar overlevingsstrategie. “Ik ging werken tot twee uur ‘s middags en daarna ‘hup door naar het ziekenhuis voor de bestraling’. Dat patroon van, ‘ik ga dit fixen, komt goed’, zat zo bij mij ingesleten. Ik stond héél ver van mezelf af. Toen ik me dat begon te realiseren, heb ik een coach in de arm genomen en ben ik gaan leren.”
Ze heeft geen andere keuze dan in het diepe te duiken en alle uitersten in zichzelf te onderzoeken. Ze herrijst en transformeert in een evenwichtig persoon die ook compassie en kwetsbaarheid durft te tonen. “Ik sta nu in verbinding met mijn hart en ben mentaal veel bewuster gaan leven vanuit de gedachte ‘wat je geeft, krijg je terug’. En als je dat eenmaal hebt geleerd, gaat alles stromen.” Danielle vertelt dat ze door de nieuw verkregen inzichten voor zichzelf een meer natuurlijke, vrouwelijke werkmethode heeft gevonden en dat dit voor de mannenwereld best even omschakelen was. “Want hoe ga je die jongens op het werk vertellen over je gevoel? Sommigen staan ervoor open en een aantal ook niet en dat is ook helemaal prima. Zolang er respect is voor elkaar. En dat zit gelukkig wel goed.”
Hoewel de energieke vrouw, zoals ze zelf zegt, nog altijd ‘een eigenwijze eigen wijze’ heeft, is ze wel degelijk in de kern veranderd. “Maar de wereld om mij heen veranderde niet met mij mee”, vult ze aan. “En dat is ook de reden dat Ben en ik in 2017 uit elkaar zijn gegaan. Ik ben degene die is verhuisd en dat was een van de moeilijkste beslissingen in mijn leven. Ook voor onze zoon Tim, die toen weliswaar al zeventien jaar was, maar toch, je laat een deel van je verleden los.”
het geheim zit hem in de communicatie
Inmiddels hebben ze beiden een nieuw leven opgebouwd met een nieuwe relatie, maar voeren ze nog steeds samen de regie over hun bedrijf. Het geheim zit hem in de communicatie; “In contact kan alles, uit contact kan niets”, aldus Danielle. “Met mijn zoon en bonusdochter doe ik in de weekenden leuke dingen en dat je alléén met keihard werken iets kunt bereiken is voor mij echt passé.” Terugkijkend verbaast ze zich er nog wel eens over hoe ze dat destijds allemaal heeft gedaan. “Het is bizar, veertien uur per dag werken en een kind opvoeden; ik was een soort van robot, dat kan niet anders.”
Dankzij een ‘personal assistant’ en meer ingebouwde rustmomenten is Danielle nu hard op weg om de beste versie van zichzelf te worden. “Ik sport drie dagen in de week, ik mediteer, doe aan yoga en ga regelmatig naar festivals en concerten. Daarnaast is mijn focus veranderd. Ik richt mijn pijlen nu meer op het maatschappelijk zinvol bezig zijn. Wat kan ik teruggeven aan de wereld? Zo ben ik met een aantal grote partijen aan het onderzoeken of we campagnes kunnen opstarten omtrent het creëren van een schonere werken leefomgeving. Hier spelen innovaties op het gebied van asbestsanering, maar ook verbinding en saamhorigheid op de werkvloer een belangrijke rol. Daarnaast heb ik in 2020 eindelijk de Kilimanjaro beklommen. Een vurige wens en extra waardevol door er Warchild als sponsordoel aan te koppelen, want alle kleine beetjes helpen om de wereld een stukje mooier te maken. Dat geeft mij voldoening. Wat je geeft, krijg je terug!” • www.vks.nl
