Nog niet zo lang geleden las ik in een onderzoek, dat je een aangeboren aanleg kunt hebben om graag te zitten. Overal waar je komt, zoek je een zitplaats; thuis, als je op visite bent, in een kledingzaak, als je moet wachten, op het podium, in de kroeg, op stap, als je aan het werk bent en ga zo maar door. Ik moet bekennen: het lezen van dit onderzoek voelde als thuiskomen.
Geen idee of het werkelijk aanleg is, of op welk punt in mijn leven ik deze drang heb aangeleerd? Als ik erover nadenk, heeft het voor mij betrekking op een ongemakkelijk deel in mezelf; krimpen, klein blijven, comfortabel zijn en aanschouwen hoe de rest van de wereld zich wel staande houdt.
Als ik sta, dan voel ik me groot(s), actief, veel en bijna oncomfortabel. Dan word ik gezien. Iemand vroeg me een hele tijd geleden: ‘Tess, zou jij op een kistje stappen om je te laten horen?’ En hoewel ik volmondig ‘Ja’ riep – en mensen om mij heen dit zullen beamen – dacht ik onmiddellijk bij mezelf: ‘wat ga ik dan laten horen?’
Er knapte iets in me. Ik zag haarfijn hoe deze ondergeschikte positie onderdeel was van mijn ‘zijn’, in relatie gebracht tot de krimpende, kleine, comfortabele, aanschouwende – zittende Tess. Niks aangeboren – maar aangeleerd.
Ik weet niet of het persé gaat, over op het kistje gaat stappen. Het gaat meer over hoe je dat, waarvoor je staat, daadwerkelijk leeft; de ruimte die je inneemt binnen het krachtenveld. Zeker wanneer je door omstandigheden uitgenodigd wordt dit te laten zien.
In dat opzicht kunnen we iets leren van ‘onze mannen’, zonder te willen stigmatiseren. Met hun aanwezige mannelijke energie nemen ze ruimte in, durven zich uit te spreken en genereren draagvlak. Zakenvrouwenclub geeft deze ruimte aan vrouwen – die vanuit hun ontvankelijkheid – ergens voor staan, houden van grootsheid, activiteit en ten behoeve van groei dealen met oncomfortabele situaties.
Ik schrijf dit niet, omdat ik wil dat we massaal op kistjes gaan staan – behalve Dr. Martens met plateauzolen zijn toegestaan 😉 – maar omdat ik je wil aansporen om te leven wat er in jou schuilt. Juist ‘deze tijd’ leent zich uitstekend om ‘wakker’ te worden, op te staan en onze innerlijke waarden te leven.
Inmiddels sta ik (weer). Te midden van mijn eigen bedrijf Zakenvrouwenclub. Ik maak op persoonlijk vlak ontwikkeling door en ga in mijn liefdesleven een verdieping in. Oftewel, ik neem verantwoordelijkheid, voel vrijheid, groei en heb lief. Ik maak hier werkwoorden van, deze geven aan dat het actieve waarden zijn, in beweging…
Want bij stil staan, ga ik toch liever zitten.
