Meer dan eens is mij gevraagd waarom ik de gay-pride nog nodig acht? Waarom toch die consternatie over zwarte piet? Waarom een vrouwenquotum? ‘Anders-zijn’ is meer regel dan uitzondering tegenwoordig en er is – zo blijkt – zelfs een ‘normale’ groep die het gevoel heeft niet ‘anders’ genoeg te zijn en zich dus gediscrimineerd voelt. We hebben het hier over een gepolariseerde maatschappij die slachtoffer is geworden van haar eigen kleurenpalet.
Een land verandert, een (bedrijfs)cultuur verandert, een mens verandert. Ben jij het niet, dan is het wel degene naast je, waar je onherroepelijk mee te maken krijgt. Je hebt de keuze om vast te houden aan het oude of je open te stellen en te ontdekken wat het nieuwe je brengt. Wat mij betreft heeft dat alles te maken met tolerantie, flexibiliteit, empathie en aanpassingsvermogen.
Het ‘oude’ heeft ons structuren, systemen en controle gebracht, maar ook hokjes, kaders en (figuurlijke) muren. Voor veel mensen is deze traditionele bureaucratie nog uitermate werkzaam. Maar zijn dit niet ook de mensen die roepen: ‘In Nederland is iedereen welkom, zo lang ze zich maar aanpassen!’ Of: ‘Ik heb geen moeite met homoseksualiteit, zo lang ze maar normaal doen!’ Hoewel iedereen gelijk is, kunnen we er niet van uit gaan dat iedereen hetzelfde is.
Het ‘nieuwe’ brengt ons duurzaamheid, kwaliteit en zachtheid, maar ook vertraging, reflectie en kwetsbaarheid. Voor veel mensen lijkt deze tendens niet werkbaar, omdat het vraagt naar binnen te keren en te investeren in jezelf, je bedrijf en medewerkers. Het is logisch dat het bedrijfsleven schreeuwt om vrouwelijke leiders, dat is precies wat nu nodig is.
Deze evoluerende perceptie vraagt om (ver)andere(nde) leiders. Anders dan wat we gewend zijn in het bedrijfsleven. De norm in het ‘oude’ is vooral man, oud en blank, daar wordt het ‘nieuwe’ tegen afgezet. De roep om vrouwelijk leiderschap, gevarieerde genders en de inbreng uit diverse culturen is een heel natuurlijke reactie op de oude, transformerende realiteit.
Veel te lang al ligt de focus op de weerstand over het anders-zijn. Terwijl we het ook kunnen omarmen, met nieuwsgierigheid en verwondering. Open staan voor de ervaringen van anderen ongeacht geslacht, kleur of gender. Ontdek dat er meer overeenkomsten dan verschillen zullen zijn. Durf echt die verbinding met elkaar te maken, daar heb je geen wifi-code voor nodig.
Ik vind deze transformatie prachtig. Vooral het zien en voelen ervan. De weg ernaartoe maakt me opgewekt. De uitdaging om als vrouw en homoseksueel mijn plek in te nemen. Soms weerstand te ervaren, zowel intern als extern. Balanceren in de (bedrijfs)wereld, waar stenen op mijn pad komen. In plaats van eromheen te lopen, bouw ik er bruggen mee. De volgende die me vraagt of ik de gay-pride nog nodig vind, nodig ik van harte uit om met me mee te gaan.
